Mijn naam is Kathelijne Roosen.

In 2004 studeerde ik af aan Kunstacademie St. Joost te Breda, met als uitstroomprofiel fotografie. Binnen deze opleiding ontwikkelde ik een duidelijke visie en eigen handtekening, die zichtbaar werd binnen mijn fotografische werk.

Mijn droom was altijd om documentaires over mensen te gaan maken, maar een half jaar voor ik mijn eindexamen in zou gaan, kreeg ik de opdracht om vijf zelfportretten te maken. Dit veranderde veel voor mij. Ik hoefde niet te infiltreren in de levens van anderen. Ik ontdekte hoe ik de regie volledig in eigen hand kon nemen door middel van zelfportret. Want dat is wat er gebeurt: Ik ben regisseur, fotograaf en hoofdpersoon tegelijk. Mijn onderwerp heeft alles te maken met identiteit. Het fascineert mij hoe mensen zich voordoen, welke kanten ze soms proberen te verdoezelen en hoe ze zich aanpassen of juist niet.

Ik studeerde af met zo’n honderd zelfportretten onder de naam “ Mon mirroir, mon rêve” en er komen er nog steeds bij. Ik profileer me met mijn zwart/ wit beelden van een interieur of omgeving waarin ik zelf plaatsneem. Daarnaast maak ik soms kleine uitstapjes naar andere soorten fotografie, zowel vrij als in opdracht en dit kan uiteenlopen van documentair, portret, interieur tot seriematig.
Tevens ben ik verbonden aan de School voor Fotografie te Breda als docent en verzorg ik workshops in het primair onderwijs.

Op de foto’s van Kathelijne Roosen (Goes, 1980) is altijd een vrouw te zien, alleen in een kamer. Nooit lijkt zij zich bewust van het feit dat ze wordt gefotografeerd. Ze staat, zit, hangt, leest een boek of bekijkt een foto. Ze is zich tegelijkertijd zichtbaar bewust van de buitenwereld. Soms dringt het licht van buiten binnen en kijkt de vrouw richting het raam. Soms is het buiten donker en beroert zij even de lamellen die het duister buitensluiten. De krulspelden en het tijgerprint lingeriesetje dat ze op een andere foto draagt, verwijzen naar een beeld dat zij wil creëren. Dus ook daar is het bewustzijn van de buitenwereld aanwezig.

“Ik fotografeer zwart-wit, analoog, op middenformaat en druk de foto’s zelf af op barietpapier. Dat geeft voor mij een mooie toonschaal en een fijne detaillering. Digitaal zwart-wit vind ik in dat opzicht minder. Ik heb een voorkeur voor zwart-wit, ik vind het tijdloos mooi. Het werkt ook fijn, ik gebruik allerlei kledingstukken en attributen die qua kleur misschien niet bij elkaar passen, maar in zwart-wit valt dat weg. Ik vind het ook wel leuk dat een pruik die op de foto blond lijkt in werkelijkheid oranje is. Met zelfportretten ben ik begonnen tijdens mijn studie aan Academie Sint Joost in Breda.”

Tegenstellingen spelen in elke foto een rol. De vrouw die zich met een chique ketting en dito ondergoed volwassen voordoet, maar tegelijkertijd sterk gehecht is aan haar speelgoedbeesten. De vrouw met een boek in hand, dus verdiept in een andere wereld, die zich tevens bewust is van haar eigen bestaan in haar eigen omgeving. De vrouw die lusteloos tegen een matras aanhangt, maar toch de moeite heeft gedaan zich voor een later moment op te doffen. De vrouw die het zich gezellig heeft gemaakt, met snoepjes, koekjes en kunstbloemen, maar in haar gedachten ook ergens anders is.

“Het werk ontstaat, ik weet niet van tevoren hoe het eruit gaat zien. En kan dan ook moeilijk iemand vertellen wat ze moet doen. Ik maak niet veel foto’s twee of drie is genoeg. Ik observeer graag mensen en ga gemakkelijk gesprekken aan, ook met mensen die ik niet ken.”

De spanning tussen binnen- en buitenwereld en de andere tegenstellingen die in de foto’s zichtbaar zijn, duiden op een mentale spanning. Die alles te maken heeft met het zelfbeeld: de rol die je wil spelen en de rol die je mogelijk door anderen of de ander krijgt opgelegd. Daarmee raakt het werk van Kathelijne Roosen aan iets wat iedereen kan ervaren, aan vragen als “ Wie ben ik en wie ben jij?” , “ Wat laat ik zien en wat niet?” , “Wat toon jij mij en wat hou jij verborgen?”. Haar werk benadrukt ook de beslotenheid in het eigen zijn, ook al is er een streven zichtbaar dat daar van los wil komen. Een gevoel dat uit veel van haar foto’s spreekt is “Dit is mijn wereld, ik pas hier niet en toch ben ik hier”.

Wie de vrouw op de foto’s goed bekijkt ziet dat het steeds dezelfde is. Kathelijne Roosen fotografeert zichzelf en kruipt in de huid van elke vrouw die zij fotografeert. Ze is zoals zij, maar is zich daarvan ook bewust- impliciet gevolg van het maken van een foto van jezelf- en neemt daardoor afstand. Ze maakt zich los van het beeld dat deze vrouwen vertegenwoordigen, maar is ook één van hen. Daarmee is haar thema de vrijheid om jezelf te zijn en de beperkingen die je dat vaak onmogelijk maken. Beperkingen die vanuit de buitenwereld komen, maar net zogoed in jezelf zitten. Kathelijne Roosen is dus zowel acteur, als regisseur als toeschouwer. Is dat niet een parallel met de positie die iedereen kan innemen ten opzichte van zijn eigen leven?

“Je speelt altijd een rol. En dat weet je ook. Mensen doen zich bijvoorbeeld anders voor op internet. Mensen kunnen ook een totaal andere indruk maken als ze wat anders aantrekken. Ik vind het interessant hoe vaak je vastgepind wordt op een bepaald beeld. Als je een tijgerbloesje aan hebt, geeft dat een heel andere associatie dan wanneer je een wijde broek draagt.”

Nico Out, juni 2006.

Kathelijne Roosen fotografeert voor bedrijf en particulier.

E-mail: info@kathelijneroosen.nl
Tel: +31 (0) 6 20 55 00 41